Valk.

Why is the sky so high...(8)


Rebenta con todo.
Pártelles a cara.
Escáchaslles os dentes.

Revoluciónate.
Se ti mesmo, vamos
tes ganas e sábelo.


É a hora, é a hora e o momento, de rebentar.
A hora e o momento, de saír e decir que sigues aquí.
Foron eles, eses fillos de puta.
Rompéronche a base.

Enemigo Descoñecido.
Mira descoñecida.
Munición Descoñecida.
Camiño Descoñecida.
ámote.


No Vietnam, a solución era o rifle.
Agora, a teoría é unha poesía anti-poética.
Anti-estética.
Fea.
Horribél.
Indigna.
Pero é a arma, é a palabra, a descoñecida.


8.000 millas levas
en 4 pasos,
e o futuro non da para máis.

Insert Coin, bitch.

Rematou.
Queda o frío.
E non , non para eles,
para tí, imbécil, que quedaches sen base.
Non podes construir algo tan alto sobre unha taboa con rodas,
Gilipollas.

.

Os días distintos non existen.
O todo o nada, dí unha cancionciña, a de sempre, debaixo da Palestina de sempre, cas cores de sempre.
O todo o nada.

Camiñas, mirándote no reflexo do espello, de sempre, de Hermida.
Camiñas ca chulería de sempre.
O mundo sóplacha, pensas mentras escribes unha "A" nun coche, no que inda que non te das conta, hay un home.
O mundo, sóplacha

As horas, non contan.
Os lugares, non contan.
Simples rituais, tonterías, retrincos dun tempo,
no que o feito de esperar, era sempre un verbo en pasado.

Ti só agardas unha cousa, e segue sendo a cousa de sempre.
Uns ollos.
Uns ollos que non che gustan,
nin che pertencen,
uns ollos que cha soplan,
pero ó fin e ó cabo, son os ollos
que non che deixan durmir.



Cabreo.
Odio.
Dicía un becho verde, que esto leva á oscuridade.
Eu digo, que leva á ridiculez
á patosidade, é ó maior  das absurdeces.
A quedar ben, para logo tropezar.
Tropezar, frente a alguen, que xa quedou ben.




Ó final, esos ollos, que só durante unhas milésimas de segundo , miraronche con cariño e asombro,
son o único no que pensas no camiño de volta.


Ficas libre, baixo a chuvia, e de novo, pintas esa A.
Con chulería.
Aparte de esos ollos, o mundo sóplacha.

Fun nado, nadei, e morrín.

Fun nado,
nadei,
e morrín.

A última frase,
as últimas verbas.
"Non te metas na auga, oh, que é fonda".

A última frase, de vida.
3 anos despois de ser nado, non nadei, e morrín.



Agora, a morte deume a oportunidade de poder ver
como sería esa vida, logo de saír do auga.
Tomando ese bocata de nocilla de pan bimbo con corteza,
que tanto me cabreaba.



...E tal vez o pan bimbo, untado por Nocilla, fora o único bó que me esperaba, ó menos durante 12 anos, ó saír do auga.


Mereceu a pena?

Observando a caixa.

As veces, notoo.
Notoo pola noite, tirado nunha cama, inconsciente.
Tirado no chan, acariñado dous seres
que doces,
permitironme durmir ó seu carón, facendo frío.

Noto nos meus beizos o sabor de un té,
un té sen demasiado azucre.
Pero doce.

Noto nos meus oídos, o son cariñoso e vello,
dun órgano de gran tamaño.
Pero doce, e melódico.

Noto, na miña pel, como escorrega auga,
auga fría que non doe, é pura.
Agua da chuvia, doce, e melódica.

Noto, con dificultade, como os meus fríos parpados,
se quedan conxelados, impechables,
ante unha imaxe tan fermosa.

Noto, a pequena calor emitida por unha cerilla, acariñandome,
esa cerilla que usa a túa avoa, porque non lle gustan os mecheros.
Esa cerilla, que para outros é misto, pero para ti
que só queres ser feliz, segue a ser cerilla.
Esa cerilla, que vivía con outras moitas nunha caixa vermella,
que algunha vez sentiu o tacto do lado marrón que tanto che gusta tocar,
esa cerilla que se consume para o teu pracer.
Para o pracer de mirala.
Para o pracer de sentir esa calor,
a pesar da súa vida.

Noto a felicidade no que antes reixataba,
noto a felicidade no frío das gotas do rocío que recordo, pero non vexo:

Noto a felicidade no lume, que por causa de aquela cerilla,
arde debaixo dunha pota que me fará feliz dentro de unhas liñas.

Noto a felicidade no sorriso da miña avoa,
que me mira con dozura mentras probo aquel caldo que ela me preparou porque miña nai, ocupada, non poido facerme de comer.

Noto a felicade nas gafas que repousan ó lado dunha pequena dentadura,
que reside, vermella, nunha moble feito polo propio dono.

Noto a felicidade, agochada dentro dunha caixa de zapatos.
Esa caixa de zapatos que agora , esta aberta mentras miro para ela,
recordando con morriña,
noites e noites, que alí gardei.


Pechei a caixa, señores…e esquezino todo…

Se o viches..

Ben.
Se non , jódeste.

Tristes cousas ateriormente fermosas.

Tal vez sexa hoxe...
o día de hoxe,
na hora xusta,
na que non sabes apreciar.

H2O + gravidade.
Fermosura...antes.
Agora, a traves dun vidro...
duns ollos de vidro,
ti, non, non ti, dentro túa,
é rexeitado.

Pureza, deslizate,
Pureza, deslízate,
e chora, e chora...
porque todos choramos.
A través dun vidro faiche chorar,
de tristura,
A través dun velo faiche chorar,
de felicidade.

Prosperidade, e tristura.

Tristes Cousas Anteriormente Fermosas.
Unidevos baixo o nome do TCAF,
jodédeme a vida con lentitude, desfacendome,
e no Parlamento, de novo, outra vez,
sede vós.

Tristes Cousas Anteriormente Fermosas,
non merecedes nin o nome
polo seu fermoso apelativo,
Anteriormete...

Morrede
Tristes Cousas Anteriormete Fermosas
Desaparecede
Tristes Cousas Anteriormente Fermosas.
Ou morrerei eu.

Treme, amigo, treme.

Atracción silenciosa, evacuada
sen querer.

Campos magnéticos de ganas,
de pracer.

Acheganse, con delicadeza, rozanse,
que terror.

Con velocidade, a man volta á cervexa,
a beber.

Frío
Frío
Frío

Nós.

Ou tal vez Eu.
Non está tan claro,
a algún saíulle ben,
e non fun eu,
non, foi el.
El.
El, influenciado por Eu...
agora xa é Parte de Nós.

O mérito voa, amigos.
As oportunidades tamén.
Sentirse coma LittleCovas
Ir buscar polo mundo, o que xa está na Terra,
para convencer.

Anacos.

-Encanto!
-Sí?
-Estás ahí!
-Sí!
-ámote!
-E eu!
-Adeus.

Cando o 90% se vai no 0.001%....a droga alcanza velozmente a túa mente, seducíndoa...por pouco tempo.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


-Dínnos diariamente que se facemos algo cun bó fin , por pouco que sexa, cun bó fin, xa nos podemos sentir orgullosos.
SHUT UP! BITCH!


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

É unha merda, pero é un avance...


------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...e así todos os días son idénticos, deixano pasar as horas como se foran os anuncios que nos obligan a ver mentras agardamos que o noso programa preferido de comenzo. Volvo á casa tarde mentíndome e prometéndome que  mañá comezarei a poñerme serio, que me fago vello,  a quen vou enganar... seguirei sentado agardando un golpe da sorte...tarde ou cedo, tocaráme a mín...non?

Querida Clara...

Acato un pequeno cambio no blogue...máis que nada para non olvidalo.
Cando as miñas paranoias non sexan (difícil de crer) suficientes para encher un tan pequeno recuncho da Rede, subirei un par de cancións, ou poemas, ou citas...ou o que eu queira, vale? Se estás aquí é para leer o que eu quero que leas, escoites o que quero que escoites, e vexas o que quero que vexas, (a pesar de non poder, e alégrome por elo, interferir no que ti penses ó respecto)
.
Aquí vai a de hoxe, non me puden resistir.
Onte non durmín por culpa de tela na testa..e non saía. 

                             

 

Querida Clara:
Cuando esta carta llegue a ti, ya no existiré. Y aunque mamá te explicará porqué no estoy, debes de saber, que he vivido hasta el último instante de mi vida con mucha honra y mucho orgullo, y siempre fiel a mi ideal. No fui un cobarde, no robé a nadie, luché sin tregua hasta el final. Y he muerto dando la cara al enemigo.
Si cien vidas tuviese, las cien daría por defender a la República. No creo que el Fascismo consiga vencer. Pero si la maldad de los falangistas pudiera más que la razón, no ayudes nunca a mis asesinos, no hay que tener consideración, que hoy no la tienen hacia nosotros. En algún momento podrás saber de todas las atrocidades que han cometido.
Solo te pido que cuides a mamá, a tus tíos y a tus abuelos. Y mira bien por tu hermano, no os peleéis y trata de ayudarle, y que él te ayude siempre.
Salud y felicidad, mi último pensamiento será para vosotros.
Te quiere: Papá

Nota: En la Guerra Civil entre 1936 y 1939, transitaron por todo el país miles de cartas de despedida de condenados a muerte por el ejército dirigido por Franco. De padre a hija, como en este caso, de hijos a padres, etc… Contra el Fascismo descubierto o más enmascarado en supuestas modernas, liberales y limpias Democracias. Esta carta es real.

Sempre pensei...

...que a miña vida remataría nun xardín.
agora penso que nunha barricada....

Hooligan V.S. Filósofo.

Hooligans...despreciabéls. Abortos da natureza. Simios. Asquerosos. Infruhumanos.
Filósofos...idolatrados. Amados. Queridos. Perfectos. Pensadores. Leídos. Homes feitos e dereitos.

Irónico.

Mentras                            É


o                                      o


CHARLATÁN                HOOLIGAN



di                                         quen 




coñecer                                a


a                                          está


verdade.                              vivindo.



Sei o camiño!
(xa recollido)
Cara a felicidade sei chegar!
(xa a vivo)


Un fala, outro fai.




Zu atrapatu arte.

Contraliberdade libertaria .

, e ámote a ti tamén.
Ámovos, a todos.
Todos formades parte de mín.
Eu son liberdade.
Todos sodes liberdade.
Quérovos, para perder liberdade.
Ámovos a costa da miña liberdade.
Ámote liberdade.
Ámote Comodidade.
Ámote liberdade contraproducente, antilibertaria e a favor de sí mesma.


Un chiste de romanos.

-Dille unha liberdade a outra-
Ola, és liberdade?
-A outra responde-
Sí, e ti?
-ó que contesta-
Sí. ámasme? os dous somos liberdade.
-E amaronse. Amaban a liberdade, a costa dela.-

W  A R N I N G, you can't feel with precision!

Ironías da vida, como escribir en branco sobre un fondo, que inda que inda que agardas que sexa branco, é unha preciosa paisaxe. Merda.

P a r a n o i d .

Como se chama a película?
Ostroporosis ferrea, acompañada por noite de Nicotina.
Nin morto.
Dixome que che dixera.
Insensato.
Che, que gran home.
Idilico para unha noite transversal.
Odio. Odio. Odio. Odio
Narandunera Stalina!
Exacto!
Superior, Sincero, Sen nada.


Iniciación, parte 2.
Necesito...
Felicitar...
Raramente...
A
Humanos
Uversales
Máis
A
Ninfómanos
Asustadizos.
Sodes superiores.
,
,
,
,
Preguntaronme se me importaba.
Rín.
Operación Liberdade para as rás.
Ledo, morro.
Equipo
Traballador
Anti-lápices.
Reaparecer idílicamente mentras un señor aplaude. De onde saíches?
Incorrexible
Aceleradamente absurdo
Diariamente, suicidome escribindo estas chorradas.
Obtsuo fin. Horrible. ...

Fuck.

Probas irrefutables.
Qué?  Non fixen nada.
Si, fixeches.
Non.
Sí.
Non.
Cheiras a *******.
Caeume.
A túa boca sabe a *******
Caín enriba delx, ca boca aberta.
Mentira.
Non.
A túa roupa hule a *******
Xa dixen que me caeu.
Eu teño probas.
Non.
Sí.
Non.
Bebéchela.
Non.
Serás castigado.

Deus diante.

Balbuceos dunha vida no seu final.
Balbuceos dunha vida xogada dunha maneira pouco ( o moi) convencional.
Balbuceos de alguén que balbucea.
Balbuceos dun ser que só parece querer falar.
Balbuceos dun ser que só quere que lle entendas
Balbuceos dun ser que só quere oírche
Balbuceos dun ser ó que lle basta que parece que lle entendes.

Obvio.

Deus diante!

Sorriso.

Fin

Joseph Vissarionovich

Tiña razón.

Nin un só paso atrás, xamais.

Pinchazo.

Son un insensible.
Non teño sentimentos.
Non teño articulacións.
Onde estades?
Cada vez que as recordo,
aqueles tempos,
son atacado por miles de agullas.
Entón si as teño.
Sí.
Pero morreron...nacerán nuns minutos.
Obligareilles a nacer.
Xogarei a ser Deus.
Ah!
Ah!
Non doe.
Non gusta.
É extraño.
Douno por perdido, durante uns minutos.
Deixolles unhas cruces húmedas.
Oh, que tarde é...
...xa voltaron.

Chaos.

Aparezo dende as
                        ...sombras
Como Jack o
                       ...Destripador
A vida é unha
                       ....mentira
Cando xa rematou o
                        ...amor

A teoría do Caos,
tórnase realidade,
Movemento escuro,
allea felicidade.
                                                                                 Chaos...que monada.

Efímero.

Zas.
Chisco de ollo.
Abrazo, calor.
Comodidade.
Amor.

Do
Re
Mi
Fa
Sol
La
Si
Do
Re
Do
Si
La
Zas.

139 División Humana.

Palestina á cara. 
Non debo respirar ese aire.
Forma circular insertada no dedo índice da man dereita.
Asasinato.
Spray.
Habitación.
Cemiterio de mosquitos.
RIP.
Benditos humanos.